Rozpoznać burnout (wypalenie zawodowe9 - moje "ego" potrzebuje przerwy!

Stale podnoszona presja sukcesu , stałe uczenie się czegoś nowego i rosnący nacisk ekonomiczny stawiają ludzi pod presją . Jest bardzo ciężko świadomie postawić granice i zdobyć pewien dystans do swojej pracy. Kto chce spełnić wszystkie postawione wymagania , zużywa niesamowite rezerwy energetyczne zarówno fizyczne jak i psychiczne i droga dla wypalenia zawodowego (burnout) jest już otwarta.

Zespół wypalenia zawodowego ( burnout) to trwały stan całkowitego wyczerpania, zarówno fizycznego jak i emocjonalnego . Szacuje się, że około 10% wszystkich osób zatrudnionych choruje na Burntout. Dwie grupy są szczególnie zagrożone . Z jednej strony osoby w socjalnych i pedagogicznych zawodach , z drugiej - ludzie na wysokich stanowiskach. W zasadzie odnosi się to do każdego , kto jest bardzo obciążonym poprzez zawodowe i/lub prywatne sytuacje i nie widzi żadnej możliwości całkowitego rozluźnienia.

Tylko stres sam nie jest dpowiedzialny za pojawienie się objawów Burntout . Dodatkowo dochodzą czynniki ryzyka, wynikające z rodzaju działalności, środowiska zawodowego i prywatnego oraz z własnego usposobienia. Czynniki zewnętrzne, takie jak czas i napięcie zawodowe , wysoka odpowiedzialność przy złej pensji , obawa przed utratą miejsca pracy , przepracowanie, brak możliwości indywidualnej kreatywności oraz mobbing , odgrywają decydującą rolę . Także osoby bardzo zaangażowane i ambitne , osoby o tendencji do perfekcji oraz osoby stawiające sobie samemu bardzo wysokie wymagania i stojące pod ciągłym napięciem sukcesu - te osoby są szczególnie narażone na wypalenie zawodowe.

Zespół wypalenia zawodowego (Burnout) nie jest w każdym przypadku pojedyńczym stanem, ale stopniowo się wślizgującym procesem, który trwa dłużej i rozwija się stopniowo, aż do całkowitego załamania. Psychoanalityk Herbert J. Freudenberg podzielił Burnout na 12 faz , przy czym nie każdy chory ma wszystkie takie objawy. Możliwe jest przeskakiwanie niektórych faz , lub rozwój kilku w tym samym czasie.

1. Przymus udowodnienia, że jest się w stanie ze wszystkim uporać i to z nadmierną ambicją. Człowiek nie rozpoznaje granic własnych możliwości i dlatego nie może tolerować niepowodzeń.
2. Zwiększone zaangażowanie , aby spełnić własne fałszywe , zbyt wysokie oczekiwania. Człowiek robi wszystko sam, aby okazać się niezastąpionym.
3. Zaniedbaniw wszystkich własnych potrzeb jak sen, jedzenie, picie , spotkania z kolegami, które są widziane jako nieważne. Wypoczynek traci na znaczeniu i sensie , tylko zawodowe jest istotne.
4. Wyparcie konfliktu, poprzez zaprzeczanie i brak prady dla rozwiązania. Po raz pierwszy pojawiają się dolegliwości fizyczne.
5. Konwersja wartości - to co wcześniej było tak ważne jest teraz całkowicie bez znaczenia. Jedyną miarą ważności jest poczucie własnej wartości i praca.
6. Zaprzeczenie powstania problemów poprzez cynizm i agresję. Człowiek staje się nietolerancjynym i uważa innych za leniwych , głupich i niezdyscyplinowanych.
7. Odstąpienie od kontaktów społecznych. Człowiek żyje samotnie, zamknięty w sobie i odczuwa bezradność i dezorientację. Bardzo chętnie szuka pocieszenia w narkotykach czy alkoholu.
8. Widoczne zmiany w zachowaniu, które są również dla innych widoczne.
9. Depersonalizacja ponieważ człowiek nie registruje własnych potrzeb. On działa tylko mechanicznie.
10. Wewnętrzna pustka , którą się próbuje przezwyciężyć z pomocą nadmiernej pracy, czy reakcje takie jak zwiększenie seksualności, przejadanie się, nadużycie narkotyków i alkoholu
11. Depresja w której widzi się człowiek obojętnym, wyczerpanym i bez perspektyw na przyszłość.
12. Całkowitego wyczerpanie z psychicznym i fizycznym załamaniem.

Często pojawiają się te psychiczne zaburzenia razem z dolegliwociami fizycznymi jak: problemy z trawieniem, zaburzenia snu, wysokie ciśnienie, szum w uszach , zawroty głowy , utrata libido i impotencja oraz bóle w kończynach.

Im wcześniej zwracamy sami lub przy pomocy przyjaciół uwagę , że możliwe jest znajdowanie się w procesie Burnout tym łatwiej możliwa jest pomoc i to pomoc profesjonalna ze strony terapeuty. W tym przypadku nie ma standartowej terapii , ponieważ każdy pacjent jest indywidualnym i ma inne dolegliwości czy osobiste problemy.

W każdym przypadku musi zostać zredukowane obciążenie. Przy czym obciążenie nie jest zależne od jego siły , ale od osobistych możliwości obchodzenia się z obciążeniem. Wymagania lub stres można zredukować poprzez redukcję obciążenia i poprawę zasobów. Zasoby to właściwości , podnoszące granice własnej tolerancji.

• Dobry managment czasu
• Sprawność fizyczna i sport rekreacyjny
• Techniki relaksacyjne
• Zdrowy styl życia
• Delegowanie zadań
• Czas dla hobby i przyjaciółmi
• Kompromis
• Rozdzielenie życia zawodowego i osobistego

Ważne jest, aby samoocena i zinternalizowane wzorce zachowań się zmieniły . Jako wsparcie pomagają: stabilizujący nastrój dziurawiec lub uspakajająca waleriana.